Vroeger wou ik altijd een hond. Onder andere omdat mijn achterbuurjongen (waar ik stiekem een kleine crush op had) er ook één had en dat zou natuurlijk de perfecte manier zijn om hem telkens ‘per-ongeluk’ tegen het lijf te lopen. Helaas bleken zowel mijn vader als broer allergisch voor de beesten te zijn, dus moest ik het maar doen met de hond van m’n juffrouw die een paar straten verderop woonde. Haar ‘Caesar’ mocht ik om de dag uitlaten
Helaas mochten Caesar en m’n buurjongens hond Luna elkaar absoluut niet, dus dat werden geen romantische wandelingen. Wekenlang heb ik dat stomme beest in mn eentje, in weer en wind, uitgelaten, maar toen was ik er ook echt klaar mee
Thuis deden we dus ook niet aan huisdieren. Nouja, buiten hadden we een konijn staan, Floris heette ie. We hebben dat lieve konijntje maar liefst 7 jaar gevoerd, toegezongen en onze diepste gehiemen toevertrouwd. Tot we op een dag, toen we op vakantie waren, werden gebeld door m’n achtergebleven broer met de mededeling dat Floris naar de eeuwige jachtvelden was vertrokken. ‘Nee hè, heb ik net een nieuwe zak stro en voer ingeslagen’ was de reactie van m’n altijd erg meelevende moeder
Floris moest vervangen worden, en dat werd gedaan met een dwerghamster; Tarzan die onder de zorg van m’n zus viel. Na diens overlijden en ceremoniële begrafenis in de tuin, was het mijn beurt. Maar met een hamster kan je natuurlijk al helemaal geen mooie mannen tegen komen. Dus het beest interesseerde me geen moer. Ik vergat George (‘in the jungle’ wat inderdaad een slap aftreksel was van zn voorganger Tarzan) dan ook meestal te voeren.
Tót op een ochtend m’n vader tijdens het ontbijt wat voorbij zag schieten. Na wat hevig zoekwerk bleek het George te zijn. Hij was inmiddels zo mager geworden dat hij door de tralies van zn kooitje kon kruipen. Aiks…vanaf toen moest ik de ‘zorg’ die ik over George had overdragen aan m’n jongere zusje
Het volgende contact met dieren was een hond die z’n tanden in m’n bovenbeen zette en tot voor kort hebben we bij een vriendin een heuse muizenjacht moeten houden (door een constructie van knäckebröd met pindakaas, een doos, schaar en touw inelkaar te flansen, doodmaken vond ze zielig...pfff As If)
Ik heb het dus gewoon niet zo op dieren. Nouja levende dan.
Dood, gegrild en gemarineerd vind ik de meesten namelijk best goed te doen...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten