Normaal gesproken reis ik alleen maar in het weekend, want dan is mijn OV geldig. Maar afgelopen week moest ik toevallig op een doordeweekse dag in Tilburg zijn voor een Nieuwjaarsborrel. Op het moment dat de conducteur op zn fluitje blaast op station Breda gaat er een shock door me heen; ik ben vergeten een treinkaartje te kopen! Even speel ik nog met de gedachte om me voor die luttele minuutjes in de wc op te sluiten, maar ik heb nog nooit willens en wetens de wet overtreden (naast dronkenschap in het openbaar dan) dus ik besluit naar de conducteur te lopen en hem eerlijk te vertellen dat ik vergeten ben een kaartje te kopen. ‘Oh’ zegt ie, ‘dan kan je die bij mij kopen’. Waarnaar ik opgelucht mijn portemonnee tevoorschijn tover. ‘Dat word dan €2,50, plus de 35 euro boete is een totaal van 37,50 !
Eerlijkheid loont? My ass
Prinses op de Erwt
Zestien was ik toen ik met mn ouders de eerste paar spulletjes in huis haalde voor mn grote vertrek. Drie weken na mn volgende verjaardag zou ik namelijk niet langer onder moeders vleugels in het verre oosten leven, maar een zelfstandige studente in de parel van het zuiden zijn.
Terwijl we door de IKEA liepen verheugde ik me al helemaal op mn ‘grote-mevrouwen-bestaan’ in Breda. Ik heb vrijwel altijd een kamer met mn zusjes gedeeld, wat erop neer kwam dat ik altijd in een stapelbed of een hoogslaper, die mn vader voor ons in elkaar timmerde, sliep. Met pretoogjes bekeek ik alle luxe bedden en gelukzalig liet ik me op het mooiste tweepersoonsbed vallen. ‘Marjolein, voorlopig krijg je nog geen tweepersoonsbed. Dat koop je maar als je een vriendje hebt’ sprak de stem van mn vader, die me ruw terug bracht naar de werkelijkheid. Voor mn zus, met wie ik tegelijkertijd uit huis ging, gold hetzelfde gebod, maar die was zo slim om haar (huidige) vriend op te doen in de introweek...
Het werd dus wederom een hoogslaper, zodat ik wat ruimte zou overhouden in de kijkdoos wat ik mijn eerste kamer mocht noemen. Maar toen ik na een paar maanden naar een wat ruimere kamer verhuisde, was er nog steeds geen man in the picture, dus ook geen nieuw bed. De poten werden er vanaf gezaagd, en voíla, het bed was zo goed als nieuw.
Maar de kooi waarin ik slaap (Er zit hekwerk aan beide zijkanten zodat ik er niet uit zou vallen. Het was immers ooit een hoogslaper) kan écht niet langer
Dus de aankomende dagen ga ik met mn twee linkerhanden mijn kamertje een grote opknapbeurt geven. Er komt een nieuw bed, bureau en kast (de laatste twee vielen van ellende uitelkaar) en daarnaast heb ik besloten dat de muren ook écht niet meer kunnen. In een moment van grootheidswaarzin dacht ik namelijk dat ik ‘heus wel’ kon klussen. Ná áh... Nu leef ik inmiddels al 3 jaar met 1 rode muur met witte vlekken, 1 witte muur met bruine vlekken, 1 oranje muur met een paar roze strepen (tot ik besloot dat ik er geen zin meer in had om het verder roze te maken) en 1 roze muur met 2 stroken behang. Ook komt er een nieuwe vloer, want in het huidige zeil zitten allemaal gaten die willekeurig verder opengetrokken zijn door niet verder te benoemen dronken personen
Dus ehm wish me luck?
Terwijl we door de IKEA liepen verheugde ik me al helemaal op mn ‘grote-mevrouwen-bestaan’ in Breda. Ik heb vrijwel altijd een kamer met mn zusjes gedeeld, wat erop neer kwam dat ik altijd in een stapelbed of een hoogslaper, die mn vader voor ons in elkaar timmerde, sliep. Met pretoogjes bekeek ik alle luxe bedden en gelukzalig liet ik me op het mooiste tweepersoonsbed vallen. ‘Marjolein, voorlopig krijg je nog geen tweepersoonsbed. Dat koop je maar als je een vriendje hebt’ sprak de stem van mn vader, die me ruw terug bracht naar de werkelijkheid. Voor mn zus, met wie ik tegelijkertijd uit huis ging, gold hetzelfde gebod, maar die was zo slim om haar (huidige) vriend op te doen in de introweek...
Het werd dus wederom een hoogslaper, zodat ik wat ruimte zou overhouden in de kijkdoos wat ik mijn eerste kamer mocht noemen. Maar toen ik na een paar maanden naar een wat ruimere kamer verhuisde, was er nog steeds geen man in the picture, dus ook geen nieuw bed. De poten werden er vanaf gezaagd, en voíla, het bed was zo goed als nieuw.
Maar de kooi waarin ik slaap (Er zit hekwerk aan beide zijkanten zodat ik er niet uit zou vallen. Het was immers ooit een hoogslaper) kan écht niet langer
Dus de aankomende dagen ga ik met mn twee linkerhanden mijn kamertje een grote opknapbeurt geven. Er komt een nieuw bed, bureau en kast (de laatste twee vielen van ellende uitelkaar) en daarnaast heb ik besloten dat de muren ook écht niet meer kunnen. In een moment van grootheidswaarzin dacht ik namelijk dat ik ‘heus wel’ kon klussen. Ná áh... Nu leef ik inmiddels al 3 jaar met 1 rode muur met witte vlekken, 1 witte muur met bruine vlekken, 1 oranje muur met een paar roze strepen (tot ik besloot dat ik er geen zin meer in had om het verder roze te maken) en 1 roze muur met 2 stroken behang. Ook komt er een nieuwe vloer, want in het huidige zeil zitten allemaal gaten die willekeurig verder opengetrokken zijn door niet verder te benoemen dronken personen
Dus ehm wish me luck?
Gehakt
Zo gauw als ik uit de trein stap in Zwolle, voel ik me weer vrouwelijk op mn mooie stiletto’s. En het belangrijkste; ik kijk weer gewoon tegen een achterhoofd of rug aan zoals het hoort.
Maar ik + pumps in Breda, no way. Ten eerste is Breda één van de hak-onvriendelijkste steden van Nederland met al z’n kinderkopjes. Zomers op het terras is het echt een genot om naar alle op hakken-lopende dames te kijken die om de drie meter met hun schoen vast komen ze zitten.
Maar de belangrijkste reden dat mijn geliefde schoeisels het (lantaarn)licht nauwelijks aanschouwen is toch wel dat ik me mét hakken de Burgemeesteres van Madurodam voel. Want Nederlanders het langste volk op aarde? Daar is in het zuiden des lands in ieder geval niets van te merken. Ik heb me nooit lang gevoeld met mn 1,76. Redelijk gemiddelde lengte dacht ik altijd en zelfs met een decimeter hak erbij voelde ik me nog geen giant. Maar in het zuiden krijgen mijn toekomstige melkproducenten, als ik pumps aan heb, in de kroeg kopjes van vrijwel elk langslopend persoon. Eerst dacht ik het mezelf in te beelden, maar na wat research is gebleken dat er tussen de gemiddelde manspersoon in bovenste drie provincies in Nederland en de onderste twee maar liefst 8cm verschil zit!
Mijn mooie pumps staan dus veelal ongedurig in de kast te wachten. Maar vandaag mocht ik mijn maagdelijke liefjes toch echt met een goede reden uit de kast trekken; het sneeuwt, vriest en ijzelt namelijk. En hoe kan ik in deze gladde tijden nou beter vooruit komen dan met mn mooie pikhouweel-muiltjes?!
Maar ik + pumps in Breda, no way. Ten eerste is Breda één van de hak-onvriendelijkste steden van Nederland met al z’n kinderkopjes. Zomers op het terras is het echt een genot om naar alle op hakken-lopende dames te kijken die om de drie meter met hun schoen vast komen ze zitten.
Maar de belangrijkste reden dat mijn geliefde schoeisels het (lantaarn)licht nauwelijks aanschouwen is toch wel dat ik me mét hakken de Burgemeesteres van Madurodam voel. Want Nederlanders het langste volk op aarde? Daar is in het zuiden des lands in ieder geval niets van te merken. Ik heb me nooit lang gevoeld met mn 1,76. Redelijk gemiddelde lengte dacht ik altijd en zelfs met een decimeter hak erbij voelde ik me nog geen giant. Maar in het zuiden krijgen mijn toekomstige melkproducenten, als ik pumps aan heb, in de kroeg kopjes van vrijwel elk langslopend persoon. Eerst dacht ik het mezelf in te beelden, maar na wat research is gebleken dat er tussen de gemiddelde manspersoon in bovenste drie provincies in Nederland en de onderste twee maar liefst 8cm verschil zit!
Mijn mooie pumps staan dus veelal ongedurig in de kast te wachten. Maar vandaag mocht ik mijn maagdelijke liefjes toch echt met een goede reden uit de kast trekken; het sneeuwt, vriest en ijzelt namelijk. En hoe kan ik in deze gladde tijden nou beter vooruit komen dan met mn mooie pikhouweel-muiltjes?!
De laatste ronde
Voor het eerst kwam mijn broer mijn pittoreske kamertje opzoeken in de Parel van het Zuiden. Nadat ik hem bij op het station had opgehaald liepen we het dichtstbijzijnde cafeetje in om eens flink bij te kletsen. Het was al meer dan 2 maanden geleden dat ik hem voor het laatst had gezien, dus we hadden heel wat bij te bepraten.
Drie tafels achter ons zat een vrouw van middelbare leeftijd rustig thee te drinken en een vrouwenmagazine te lezen. Plotseling viel ze van haar stoel. Het café was niet erg groot en het maakte veel lawaai, dus iedereen in het café draaide hun hoofd om naar de plek waar het lawaai vandaan kwam. Iemand uit de bediening liep naar de vrouw toe om haar overeind te helpen, tot deze besefte dat de vrouw niet op haar reageerde. Ze lag daar maar gewoon met haar ogen dicht. De ambulance werd snel gebeld en er werd geroepen of er misschien een dokter in het café zat. Toen daar geen respons op kwam zei ik tegen mn broer dat hij er heen moest gaan. Vanzelfsprekend is mijn broer de leukste beste slimste en betrouwbaarste jongen in mijn leven en onbewust ging ik er vanuit dat hij deze vrouw wel even tot leven zou wekken, hij is immers mijn superman. Hij pakte een natte theedoek en legde die in haar nek, tot een tweede persoon van de bediening zich melde en hij weer terug kwam naar onze tafel. De sfeer was op dat moment heel raar. Twee meter verderop lag er een vrouw dood te gaan, en tegelijkertijd zette sommigen hun gesprek voort alsof er niks aan de hand was. Maargoed, met zn allen staren had natuurlijk ook geen zin. Het was gewoon een surreële situatie.
Het duurde meer dan vijf minuten voordat de ambulance gearriveerd was, en op de vrouw werden meerde defrabicaties uitgevoerd. Dat gebeurde zonder enig resultaat, dus haastig werd ze de ambulance ingerold (om van de hardhandigheid waarmee dat gebeurde maar niet te spreken)en met luidde sirene vertrok deze naar het ziekenhuis.
Hoe het verder met de vrouw is vergaan weet ik niet, maar op zulke momenten word je er wel even van bewust hoe erg we ons leven moeten koesteren en dat we van elk moment moeten genieten, een goed voornemen voor 2010 dan maar?
Drie tafels achter ons zat een vrouw van middelbare leeftijd rustig thee te drinken en een vrouwenmagazine te lezen. Plotseling viel ze van haar stoel. Het café was niet erg groot en het maakte veel lawaai, dus iedereen in het café draaide hun hoofd om naar de plek waar het lawaai vandaan kwam. Iemand uit de bediening liep naar de vrouw toe om haar overeind te helpen, tot deze besefte dat de vrouw niet op haar reageerde. Ze lag daar maar gewoon met haar ogen dicht. De ambulance werd snel gebeld en er werd geroepen of er misschien een dokter in het café zat. Toen daar geen respons op kwam zei ik tegen mn broer dat hij er heen moest gaan. Vanzelfsprekend is mijn broer de leukste beste slimste en betrouwbaarste jongen in mijn leven en onbewust ging ik er vanuit dat hij deze vrouw wel even tot leven zou wekken, hij is immers mijn superman. Hij pakte een natte theedoek en legde die in haar nek, tot een tweede persoon van de bediening zich melde en hij weer terug kwam naar onze tafel. De sfeer was op dat moment heel raar. Twee meter verderop lag er een vrouw dood te gaan, en tegelijkertijd zette sommigen hun gesprek voort alsof er niks aan de hand was. Maargoed, met zn allen staren had natuurlijk ook geen zin. Het was gewoon een surreële situatie.
Het duurde meer dan vijf minuten voordat de ambulance gearriveerd was, en op de vrouw werden meerde defrabicaties uitgevoerd. Dat gebeurde zonder enig resultaat, dus haastig werd ze de ambulance ingerold (om van de hardhandigheid waarmee dat gebeurde maar niet te spreken)en met luidde sirene vertrok deze naar het ziekenhuis.
Hoe het verder met de vrouw is vergaan weet ik niet, maar op zulke momenten word je er wel even van bewust hoe erg we ons leven moeten koesteren en dat we van elk moment moeten genieten, een goed voornemen voor 2010 dan maar?
Dierenvriend
Vroeger wou ik altijd een hond. Onder andere omdat mijn achterbuurjongen (waar ik stiekem een kleine crush op had) er ook één had en dat zou natuurlijk de perfecte manier zijn om hem telkens ‘per-ongeluk’ tegen het lijf te lopen. Helaas bleken zowel mijn vader als broer allergisch voor de beesten te zijn, dus moest ik het maar doen met de hond van m’n juffrouw die een paar straten verderop woonde. Haar ‘Caesar’ mocht ik om de dag uitlaten
Helaas mochten Caesar en m’n buurjongens hond Luna elkaar absoluut niet, dus dat werden geen romantische wandelingen. Wekenlang heb ik dat stomme beest in mn eentje, in weer en wind, uitgelaten, maar toen was ik er ook echt klaar mee
Thuis deden we dus ook niet aan huisdieren. Nouja, buiten hadden we een konijn staan, Floris heette ie. We hebben dat lieve konijntje maar liefst 7 jaar gevoerd, toegezongen en onze diepste gehiemen toevertrouwd. Tot we op een dag, toen we op vakantie waren, werden gebeld door m’n achtergebleven broer met de mededeling dat Floris naar de eeuwige jachtvelden was vertrokken. ‘Nee hè, heb ik net een nieuwe zak stro en voer ingeslagen’ was de reactie van m’n altijd erg meelevende moeder
Floris moest vervangen worden, en dat werd gedaan met een dwerghamster; Tarzan die onder de zorg van m’n zus viel. Na diens overlijden en ceremoniële begrafenis in de tuin, was het mijn beurt. Maar met een hamster kan je natuurlijk al helemaal geen mooie mannen tegen komen. Dus het beest interesseerde me geen moer. Ik vergat George (‘in the jungle’ wat inderdaad een slap aftreksel was van zn voorganger Tarzan) dan ook meestal te voeren.
Tót op een ochtend m’n vader tijdens het ontbijt wat voorbij zag schieten. Na wat hevig zoekwerk bleek het George te zijn. Hij was inmiddels zo mager geworden dat hij door de tralies van zn kooitje kon kruipen. Aiks…vanaf toen moest ik de ‘zorg’ die ik over George had overdragen aan m’n jongere zusje
Het volgende contact met dieren was een hond die z’n tanden in m’n bovenbeen zette en tot voor kort hebben we bij een vriendin een heuse muizenjacht moeten houden (door een constructie van knäckebröd met pindakaas, een doos, schaar en touw inelkaar te flansen, doodmaken vond ze zielig...pfff As If)
Ik heb het dus gewoon niet zo op dieren. Nouja levende dan.
Dood, gegrild en gemarineerd vind ik de meesten namelijk best goed te doen...
Helaas mochten Caesar en m’n buurjongens hond Luna elkaar absoluut niet, dus dat werden geen romantische wandelingen. Wekenlang heb ik dat stomme beest in mn eentje, in weer en wind, uitgelaten, maar toen was ik er ook echt klaar mee
Thuis deden we dus ook niet aan huisdieren. Nouja, buiten hadden we een konijn staan, Floris heette ie. We hebben dat lieve konijntje maar liefst 7 jaar gevoerd, toegezongen en onze diepste gehiemen toevertrouwd. Tot we op een dag, toen we op vakantie waren, werden gebeld door m’n achtergebleven broer met de mededeling dat Floris naar de eeuwige jachtvelden was vertrokken. ‘Nee hè, heb ik net een nieuwe zak stro en voer ingeslagen’ was de reactie van m’n altijd erg meelevende moeder
Floris moest vervangen worden, en dat werd gedaan met een dwerghamster; Tarzan die onder de zorg van m’n zus viel. Na diens overlijden en ceremoniële begrafenis in de tuin, was het mijn beurt. Maar met een hamster kan je natuurlijk al helemaal geen mooie mannen tegen komen. Dus het beest interesseerde me geen moer. Ik vergat George (‘in the jungle’ wat inderdaad een slap aftreksel was van zn voorganger Tarzan) dan ook meestal te voeren.
Tót op een ochtend m’n vader tijdens het ontbijt wat voorbij zag schieten. Na wat hevig zoekwerk bleek het George te zijn. Hij was inmiddels zo mager geworden dat hij door de tralies van zn kooitje kon kruipen. Aiks…vanaf toen moest ik de ‘zorg’ die ik over George had overdragen aan m’n jongere zusje
Het volgende contact met dieren was een hond die z’n tanden in m’n bovenbeen zette en tot voor kort hebben we bij een vriendin een heuse muizenjacht moeten houden (door een constructie van knäckebröd met pindakaas, een doos, schaar en touw inelkaar te flansen, doodmaken vond ze zielig...pfff As If)
Ik heb het dus gewoon niet zo op dieren. Nouja levende dan.
Dood, gegrild en gemarineerd vind ik de meesten namelijk best goed te doen...
Ik wil mannen
Nadat Katy Perry het conservatieve Amerika liet opschrikken met het nummer: I kissed a girl provoceert ze wederom met haar controversiële nummer: Ur so Gay, waar ze een punt probeert te maken tegenover de metromannen.
Vrouwen hebben er niks tegen als een man zich goed verzorgd, dat vinden we zelfs fijn. Maar we appreciëren het gewoon niet als een man langer voor de spiegel staat dan wij.
Laat ik het dan even op mezelf betrekken;
Ik hou van mannen die een goed gesprek kunnen voeren, grappig zijn en ergens een passie voor hebben. Maar een goed gesprek kunnen voeren lijkt me het toch het belangrijkst. However, zo'n gesprek voer ik liever met het Neanderthaler-type dan met de Metro-man.
Want ik wíl helemaal niet praten over dat ene meisje met het veels te korte rokje aan wat ‘écht niet kan’ Je bent een man! Zoiets hoor je alleen maar geil te vinden! En ik wil het al helemaal niet hebben over je droge huid na het scheren. I dont care! Laat het dan staan! Als ik denk aan een Woestaantrekkelijk man denk ik namelijk helemaal niet aan een man met zachte babybilletjes-wangen! Ik schrok me kapot toen iemand me vertelde dat haar vriend haar cover-stick en lippenbalsem regelmatig gebruikt, aaaah, waar gaat het heen!
Maar het kan erger. Laatst zat ik namelijk het uber-testosteron programma ’De Sterkste Man’ te kijken waarbij Jarno Hams uiteraard weer won, zap ik naar Rtl Boulevart, word er verteld dat jurken hét nieuwe fashionitem voor mannen zullen worden in 2010. En sla ik vandaag de Viva open, staat er dat visagisten na de megging (mannen-leggings) en mantyhose (panty) onze mannen graag zien rondlopen in ballerina’s!
Dus bij deze; mannen moeten weer mannen worden!
Echte mannen eten smerig en veel, en het liefst gecombineerd! Stop alsjeblieft met het drinken van mixjes en wijntjes, want jullie horen bier te drinken! Jullie moeten weer ongegeneerd gaan lachen om je eigen scheten, en wedstrijdjes harde boeren laten (Ehm hoeft niet perse in mijn aanwezigheid overigens) Wee-je-gebeente enthousiast te reageren als ik je mee vraag voor een middagje shoppen! Kooivechten tussen twee mannen is niet 'zielig' maar prachtig en tussen twee vrouwen is het nóg beter. En als je nog eens zeurt over porno, dan is het omdat het niet vrouw-onvriendelijk genoeg is!
Did I make my point clear?
Vrouwen hebben er niks tegen als een man zich goed verzorgd, dat vinden we zelfs fijn. Maar we appreciëren het gewoon niet als een man langer voor de spiegel staat dan wij.
Laat ik het dan even op mezelf betrekken;
Ik hou van mannen die een goed gesprek kunnen voeren, grappig zijn en ergens een passie voor hebben. Maar een goed gesprek kunnen voeren lijkt me het toch het belangrijkst. However, zo'n gesprek voer ik liever met het Neanderthaler-type dan met de Metro-man.
Want ik wíl helemaal niet praten over dat ene meisje met het veels te korte rokje aan wat ‘écht niet kan’ Je bent een man! Zoiets hoor je alleen maar geil te vinden! En ik wil het al helemaal niet hebben over je droge huid na het scheren. I dont care! Laat het dan staan! Als ik denk aan een Woestaantrekkelijk man denk ik namelijk helemaal niet aan een man met zachte babybilletjes-wangen! Ik schrok me kapot toen iemand me vertelde dat haar vriend haar cover-stick en lippenbalsem regelmatig gebruikt, aaaah, waar gaat het heen!
Maar het kan erger. Laatst zat ik namelijk het uber-testosteron programma ’De Sterkste Man’ te kijken waarbij Jarno Hams uiteraard weer won, zap ik naar Rtl Boulevart, word er verteld dat jurken hét nieuwe fashionitem voor mannen zullen worden in 2010. En sla ik vandaag de Viva open, staat er dat visagisten na de megging (mannen-leggings) en mantyhose (panty) onze mannen graag zien rondlopen in ballerina’s!
Dus bij deze; mannen moeten weer mannen worden!
Echte mannen eten smerig en veel, en het liefst gecombineerd! Stop alsjeblieft met het drinken van mixjes en wijntjes, want jullie horen bier te drinken! Jullie moeten weer ongegeneerd gaan lachen om je eigen scheten, en wedstrijdjes harde boeren laten (Ehm hoeft niet perse in mijn aanwezigheid overigens) Wee-je-gebeente enthousiast te reageren als ik je mee vraag voor een middagje shoppen! Kooivechten tussen twee mannen is niet 'zielig' maar prachtig en tussen twee vrouwen is het nóg beter. En als je nog eens zeurt over porno, dan is het omdat het niet vrouw-onvriendelijk genoeg is!
Did I make my point clear?
Abonneren op:
Posts (Atom)