Ik denk dat iedereen zich wel eens heeft afgevraagd wat er van zichzelf terecht was gekomen als we ergens anders geboren zou zijn. Zelf zou ik kiezen voor een land met méér zon en minder regeltjes. Maar stiekem komen we in het buitenland er vaak achter dat we het in Nederland toch wel goed hebben getroffen.
That is, behálve als ik in Frankrijk geboren zou zijn..
Iedereen die mij een beetje kent weet dat ik door mijn gesprekken heen altijd Franse zinnen gooi. Frans vind ik namelijk een prachtige taal, trés joli.
Stiekem heeft er altijd al een kleine Française in mij gewoond. Ik zie mezelf al helemaal door de straten van Parijs zwerven in een gracieux fladderend jurkje met onder m’n arm een rieten mandje geklemd, gevuld met fromage en baquettes. ’s Avonds zou ik in een tres chique restaurant zitten en tijdens het eten mn sierlijke dunne franse cigarette opsteken terwijl ik nip van mn bordeaux en arrogant klaag over vervelende toeristen in en rondom mijn trots het Louvre.
En zelfs nadat mijn tong me een beetje in de steek heeft gelaten na teveel vin zou ik nog magnifique klinken omdat Frans dat nou eenmaal is!
Laatst had ik weer eens de kans om mijn Frans te oefenen, want op miraculeuze wijze heeft mijn vertrouwde BBC plaats gemaakt voor een Franse zender. Terwijl ik iets talkshow-achtig aan het kijken was viel de naam marjolein. Of eigenlijk ‘Marshjolaine’ zoals de fransen dat zo mooi uitspreken
Van wat ik heb begrepen gaat het programma over een Marjolaine (even voor de duidelijkheid; dit is dus de Marjolein die me in de hemel voor was met het uitkiezen van landen) die uit een selectie van 10 mannen mag kiezen om lang en gelukkig mee te leven. Elke aflevering valt er eentje af en uiteindelijk blijft ze dus met 1 man over. De twist in het programma zit het ‘m erin dat zij niet weet dat de mannen miljonairs zijn!!
Tja, misschien heb ik in mn volgende leven geluk...
