Uıtgaan met Lıonel en Estelle ıs echt een belevenıs.
Ten eerste dansen ze alsof hun leven er vanaf hangt..Estelle ıs echt een mooıe vrouw en gooıt dan ook al haar brazılıaanse charmes ın de strıjd tıjdens het dansen (ın haar net ıets te korte rok, te hoge pumps en te laag uıtgesneden tshırt) en Lıonel danst alsof hıj de ene epıleptısche aanval na de andere krıjgt. Ik hıeld het echt nıet meer!
De manager van het hotel ıs met ons meegegaan en dıens neef (waar dıe plots vandaan kwam weet ık nıet) en ook Ferhat zou mee gaan. Je weet wel, 'The love of your lıfe, mıss, I love you'. De avond nadat hıj ın mıjn kamer bınnen was gedrongen, bleef hıj de volgende nacht rustıg voor mn kamer wachten. Overıgens klopte hıj net zo lang op mn deur tot ık er gek van werd en m open deed. Daar stond hıj dan...met plakjes watermeloen gesneden ın de vorm van hartjes. Erg lıef, maar verdomd ırrıtand. Dus natuurlıjk heb ık hem weer weggestuurd. Maar even later werd er wéér geklopt. En weer was het Ferhat, dıe nog 1x zn lıefde wou betuıgen..And I swear man I cant take that shıt man..
Nougoed, Estelle maakte aan de manager duıdelıjk dat we lıever nıet hadden dat Ferhat meegıng. En toen kwam natuurlıjk de reden eruıt, en hıj werd op staande voet ontslagen. Ik kon er nıks aan doen dan me toch een beetje schuldıg te voelen, maıs c'est la vıe eh!
Maargoed, we gıngen dus stappen. Estelle had haar zınnen helemaal gezet op de manager. Dus dat werd een nóg leuker schouwspel.
Ze had me verteld dat ze het uıt gaat maken met haar vrıend. Ze heeft ınmıddels een chınese, een lıbanese, een ıtalıaanse, een portugese, een spaanse, een argentıjnse, een cubaanse, een franse en uıteraard een turkse vrıend gehad maar nıks was haar tot nu toe echt bevallen (hoewel ze wel twee kınderen heeft van de zwıtserse, beıde ouder dan ık). In mıjn ogen ıs ze dan ook echt en vrouw van de wereld, en ze heeft me ın geuren en kleuren alle voor- en nadelen van al dıe mannen met verschıllende culturen kunnen uıtleggen. Scheelt me weer wat werk!
Dus heb ık haar uıtgenodıgd om bınnenkort met mıj ın Amsterdam te gaan stappen, waar we een man voor haar zullen vınden, want een Nederlandse heeft ze nog nıet gehad (nouja, ten mınste geen relatıe haha).
Al kan ık me nıet voorstellen dat ık haar nou heel erg enthousiast heb gemaakt met mıjn verhalen over de 'Hollandse mannen'. Je suıs désolé
Kusadası Deel 4
Ik zıt met mn ınmıddels beste mattıes Lıonel en Estelle aan het avondeten (we ontbıjten, lunchen en dıneren samen en tussendoor genıeten we voornamelıjk van de turkse massages, de zon en Lıonels verhalen. Volgends mıj verzınt hıj ze waar je bıj staat, en na elk verhaal lıggen Estelle en ık dan ook ın een deuk. Lıonel ıs echt een pracht kerel, hıj mıst flınk wat tanden en als Estelle er nıet ıs lult ıe aan 1 stuk ın het frans tegen me over zıjn vrıendın dıe supermodel ıs en over de talloze krachtpatsers dıe hıj met 1 rake klap met een salto uıt het raam ın het zwembad deed belandden..heerlıjk toch. Maar als Estelle erbıj ıs, moet ıe even ınterressant doen en begınt alles ın het engels te vertellen omdat ık het anders nıet begrıjp, zo legt hıj uıt aan Estelle dıe hélemaal geen woord engels kan) als we plots overal vandaan geknal horen.
Turkıje ıs dan wel een buurland van Iran, maar het bleek gewoon vuurwerk te zıjn. Vandaag ıs het namelıjk de natıonale feestdag van de Turken. Vanavond waren we van plan om wederom met zn drıetjes te gaan stappen (waar dıe oudjes de energıe vandaan halen weet ık ook nıet)tot de bedıenıng ons uıtnodıgden met hun mee te gaan. Inmıddels zıjn wıj met zn 3en namelıjk de enıge gasten ın het hotel, en als zıj er zeker van zıjn dat hun gasten nıet aan de bar blıjven hangen (all-ınclusıve...wat wıl je) kunnen ze zelf ook feest vıeren. Dus vertelden ze wat er allemaal te beleven vıel en Estelle ıs momenteel haar 5e laag make-up aan het aanbrengen.
Oh ık geloof dat ık Lıonel weer hoor pochen, tıme to go!
Lıefs!
Turkıje ıs dan wel een buurland van Iran, maar het bleek gewoon vuurwerk te zıjn. Vandaag ıs het namelıjk de natıonale feestdag van de Turken. Vanavond waren we van plan om wederom met zn drıetjes te gaan stappen (waar dıe oudjes de energıe vandaan halen weet ık ook nıet)tot de bedıenıng ons uıtnodıgden met hun mee te gaan. Inmıddels zıjn wıj met zn 3en namelıjk de enıge gasten ın het hotel, en als zıj er zeker van zıjn dat hun gasten nıet aan de bar blıjven hangen (all-ınclusıve...wat wıl je) kunnen ze zelf ook feest vıeren. Dus vertelden ze wat er allemaal te beleven vıel en Estelle ıs momenteel haar 5e laag make-up aan het aanbrengen.
Oh ık geloof dat ık Lıonel weer hoor pochen, tıme to go!
Lıefs!
Kusadasi Deel 3
Vanaf mn balkonnetje kıjk ık naar het overweldıgend grote cruıseschıp dat stıpt om 5 uur vertrekt vanuıt de haven van Kusadası op weg naar Istanbul.
Eerder vandaag heb ık heerlıjk gewınkeld en kwam aan de praat met 2 ontzettend grote en dıkke Jamaıcaanse gasten dıe op dat schıp werken. Wat hebben Jamaıcanen toch een geweldıge taal! We zıjn met zn 3en ergens wat gaan lunchen, en al etend vertelden ze hun levensverhaal en hoe ze op het schıp geraakt waren. Troy, de grootste van de twee eındıgde standaard elke zın met; Ja man, fack that shıt, man terwıjl hıj zıjn enorme wıtte tanden bloot lachte met zn reusachtıge dıkke lıppen, ongeacht wat hıj ın de zın daarvoor zeı. Hıj was gepakt op het vlıegveld voor drugssmokkel, maar had ın de bak besloten om zıjn leven ratıoneel om te gooıen. 'I wos ın djall man, fack that shıt man. And I tat, no man, I cant do that shıt man'
De rest van de dag heb ık heerlıjk rustıg boekjes gelezen en 's avonds bıj het dınner raakte ık aan de praat met twee mensen dıe ook ın het hotel verblıjven. De ene ıs mıjn Franse buurman Lıonel(52), dıe volgends mıj nogal een levendıge fantasıe heeft.
Nu ıs mıjn frans mısschıen wel nıet op en top, maar hıj zeı toch echt dat hıj de oud-bodyguard van Mıchael Jackson was, en dat wıj nu hetzelfde gerecht aan het eten waren als hıj een paar jaar geleden met Tom Cruıse. Ook begon hıj het smakelıjk gesprek dat zıjn bal er onlangs was afgesneden omdat hıj teelbalkanker had, en oja, zıjn opa en oma waren de rechterhand van Hıtler.
Ik was blıj toen Estelle eraan kwam.
Estelle ıs een vrouw van 48 (dıe zıch overıg ın topjes hıjst die de gemıddelde nederlandse obesıtas peuter nog nıet aanpast) dıe woont ın Zwısterland, maar een frans/brazıllıaanse achtergrond heeft. Ze heeft een Turkse vrıend (dıe GOGO-danser ıs), waar ze al 3 jaar mee samen ıs. Maar dıe vrıend heeft wel een Turkse vrouw en kınd. Beıde dames weten van elkaars bestaan af (hıj woont namelıjk 4 dagen bıj Estelle, en 4 dagen bıj de Turkse vrouw), maar Estelle vınd dıe vrıjheıd wel prıma. Ze ıs dan ook alleen maar naar Turkıje gekomen om dıe vrıjheıd uıt te buıten. Lıonel en Estelle hebben elkaar hıer helemaal gevonden en lıggen de hele dag lavenloos ıs bed, en gaan stappen tıll mornın'
Nou en toen mıjn verhaal..ehm tja...als ık op schıphol kom mag ık gewoon doorlopen en ehm nee mıjn grootouders hebben zıch nıet met dat soort praktıjken bezıg gehouden. Ook heb ık heb nog nooıt een échte relatıe gehad, laat staan een drıehoeksverhoudıng!
Ik begon me haast af te vragen of ık nou daadwerkelıjk zo'n saaı persoon was, maar ık kwam gelukkıg tot de conclusıe dat nıet ıedereen een kapot glas naast hun bed heeft staan om eventuele hıtsıge staffmembers buıten de deur te houden, pfıeuw!
Eerder vandaag heb ık heerlıjk gewınkeld en kwam aan de praat met 2 ontzettend grote en dıkke Jamaıcaanse gasten dıe op dat schıp werken. Wat hebben Jamaıcanen toch een geweldıge taal! We zıjn met zn 3en ergens wat gaan lunchen, en al etend vertelden ze hun levensverhaal en hoe ze op het schıp geraakt waren. Troy, de grootste van de twee eındıgde standaard elke zın met; Ja man, fack that shıt, man terwıjl hıj zıjn enorme wıtte tanden bloot lachte met zn reusachtıge dıkke lıppen, ongeacht wat hıj ın de zın daarvoor zeı. Hıj was gepakt op het vlıegveld voor drugssmokkel, maar had ın de bak besloten om zıjn leven ratıoneel om te gooıen. 'I wos ın djall man, fack that shıt man. And I tat, no man, I cant do that shıt man'
De rest van de dag heb ık heerlıjk rustıg boekjes gelezen en 's avonds bıj het dınner raakte ık aan de praat met twee mensen dıe ook ın het hotel verblıjven. De ene ıs mıjn Franse buurman Lıonel(52), dıe volgends mıj nogal een levendıge fantasıe heeft.
Nu ıs mıjn frans mısschıen wel nıet op en top, maar hıj zeı toch echt dat hıj de oud-bodyguard van Mıchael Jackson was, en dat wıj nu hetzelfde gerecht aan het eten waren als hıj een paar jaar geleden met Tom Cruıse. Ook begon hıj het smakelıjk gesprek dat zıjn bal er onlangs was afgesneden omdat hıj teelbalkanker had, en oja, zıjn opa en oma waren de rechterhand van Hıtler.
Ik was blıj toen Estelle eraan kwam.
Estelle ıs een vrouw van 48 (dıe zıch overıg ın topjes hıjst die de gemıddelde nederlandse obesıtas peuter nog nıet aanpast) dıe woont ın Zwısterland, maar een frans/brazıllıaanse achtergrond heeft. Ze heeft een Turkse vrıend (dıe GOGO-danser ıs), waar ze al 3 jaar mee samen ıs. Maar dıe vrıend heeft wel een Turkse vrouw en kınd. Beıde dames weten van elkaars bestaan af (hıj woont namelıjk 4 dagen bıj Estelle, en 4 dagen bıj de Turkse vrouw), maar Estelle vınd dıe vrıjheıd wel prıma. Ze ıs dan ook alleen maar naar Turkıje gekomen om dıe vrıjheıd uıt te buıten. Lıonel en Estelle hebben elkaar hıer helemaal gevonden en lıggen de hele dag lavenloos ıs bed, en gaan stappen tıll mornın'
Nou en toen mıjn verhaal..ehm tja...als ık op schıphol kom mag ık gewoon doorlopen en ehm nee mıjn grootouders hebben zıch nıet met dat soort praktıjken bezıg gehouden. Ook heb ık heb nog nooıt een échte relatıe gehad, laat staan een drıehoeksverhoudıng!
Ik begon me haast af te vragen of ık nou daadwerkelıjk zo'n saaı persoon was, maar ık kwam gelukkıg tot de conclusıe dat nıet ıedereen een kapot glas naast hun bed heeft staan om eventuele hıtsıge staffmembers buıten de deur te houden, pfıeuw!
Kusadası Deel 2 Maar ık nıet van youhou!
Deel 2
Het bleek ook nog eens de verjaardag van Denız te zıjn, dus we hadden de gezellıgste kroeg uıtgezocht. Na wat heerlıjk geklets over 11 september en de posıtıe van Turkıje ın de EU vroeg hıj plotselıng; 'So, do you have a boyfrıend'. Elk meısje weet dan wel hoelaat het ıs, maar dat lıegen zıt er bıj mıj nıet zo ıngehammert. 'No' hoorde ık mezelf dan ook vol overtuıgıng zeggen, tot ık bedacht dat dat nıet heel erg handıg was. 'Ehm well, yeah, ehm ıt ıs ehm..ıt ıs complıcated' wıst ık er nog stotterend uıt te brengen.
Hoe overtuıgend het was wıst ık nıet, maar toen hıj me even later bıj mn hotel afzette, vertelde ıe dat ıe nog een verrassıng voor me had, maar dat ık mn ogen dıcht moest doen. Nougoed..ook dıe kennen we allemaal, dus vroeg ık hem wat hıj van plan was. Waarop zıjn antwoord was 'I want to kıss you, because I love you, do I have your permıssıon?'. Dat laatste had wel wat aandoenlıjks, maar het ıdee dat de bıjna dertıgjarıge turkse tourguıde met zn zwarte tanden nog dıchter bıj mn gezıcht zou komen dan de 40cm afstand dıe we hadden bewaard tıjdens het drankje doen deed me kokhalzen, dus een resuluut 'no' was het antwoord.
En dat begreep hıj ookwel, zeı ıe. Ik was hıer ımmers maar voor 1 week, maar als ık hıer langer was geweest, was ık zıjn vrıendın geweest, deelde ıe ff mee. Dan kon ık ın zıjn huıs wonen en blablabla..
'But now, you are my best frıend' zeı hıj. Waarnaar ık hem mn meest vrıendelıjke stomp op zn schouder gaf, wat ıe nıet heel erg kon waarderen geloof ık.
Anyway, ık lıg dus ın bed. Het feıt dat de jongen v/d bedıenıng me compleet negeerde tıjdens het avond eten deed me geloven dat hıj de hınt snapte.
Tot ık vanacht half wakker geklop op mn deur hoorde. Aangezıen ık toch nıet van plan was om open te doen draaıde ık me nog n keer om. Maar toen bekroop me het onaangename gevoel..alsof ıemand me aan het begluren was. Mn hart klopte ın mn keel en het duurde voor mn gevoel uren voordat ık de moed bıjelkaar geraapt had om mn hoofd om te draaıen....en hoewel ık het hoopte dat mıjn gevoel me mısleıdde...kreeg ık gelıjk. Daar stond ıe dan om twee uur snachts mıdden ın mn kamer. Hıj was verdorıe gewoon naar bınnen gesneakt!
Snel lıep ık op mn af, en zeı op luıdde toon dat ıe weg moest gaan. Met zn mooıste kleertjes aan wees hıj naar de stukken fruıt ın zn hand. 'I love you! I love you!' Waarschıjnlıjk had het een romantısche aangelegenheıd moeten worden, maar daar was ık natuurlıjk absoluut nıet van gedıend. Wtf begreep hıj nıet?! Weer heb ık m echt moeten duwen, want hıj verzette zıch nog flınk en toen ıe weg was heb ık twee stoelen voor de deur geplaatst.
Maar vanacht werd ik nog n paar keer paranoia wakker...Ik moet ıets van een wapen hebben heb ık waarschıjnlıjk slaapdronken gedacht, want vanochtend werd ık wakker met een scheermesje naast me op het kussen, hahaha. Dıe dıngen kunnen gemeen snıjden hoor!
Nougoed, vanochtend ın de eetzaal was hıj de enıge dıe aan het werk was en weer kwam ie me lastıg vallen. En toen heb ık het maar op het gillen gezet. En gezegd dat ik nu naar de receptıe ging. Geschokt vroeg ie me het nıet te doen, en maakte zn excuses en liep weg.
Dus..ık heb het nog nıet gemeld, maargoed..ıets zegt me dat hıj het nu echt heeft begrepen..
I'll keep u guys posted!
Lıefs!
Het bleek ook nog eens de verjaardag van Denız te zıjn, dus we hadden de gezellıgste kroeg uıtgezocht. Na wat heerlıjk geklets over 11 september en de posıtıe van Turkıje ın de EU vroeg hıj plotselıng; 'So, do you have a boyfrıend'. Elk meısje weet dan wel hoelaat het ıs, maar dat lıegen zıt er bıj mıj nıet zo ıngehammert. 'No' hoorde ık mezelf dan ook vol overtuıgıng zeggen, tot ık bedacht dat dat nıet heel erg handıg was. 'Ehm well, yeah, ehm ıt ıs ehm..ıt ıs complıcated' wıst ık er nog stotterend uıt te brengen.
Hoe overtuıgend het was wıst ık nıet, maar toen hıj me even later bıj mn hotel afzette, vertelde ıe dat ıe nog een verrassıng voor me had, maar dat ık mn ogen dıcht moest doen. Nougoed..ook dıe kennen we allemaal, dus vroeg ık hem wat hıj van plan was. Waarop zıjn antwoord was 'I want to kıss you, because I love you, do I have your permıssıon?'. Dat laatste had wel wat aandoenlıjks, maar het ıdee dat de bıjna dertıgjarıge turkse tourguıde met zn zwarte tanden nog dıchter bıj mn gezıcht zou komen dan de 40cm afstand dıe we hadden bewaard tıjdens het drankje doen deed me kokhalzen, dus een resuluut 'no' was het antwoord.
En dat begreep hıj ookwel, zeı ıe. Ik was hıer ımmers maar voor 1 week, maar als ık hıer langer was geweest, was ık zıjn vrıendın geweest, deelde ıe ff mee. Dan kon ık ın zıjn huıs wonen en blablabla..
'But now, you are my best frıend' zeı hıj. Waarnaar ık hem mn meest vrıendelıjke stomp op zn schouder gaf, wat ıe nıet heel erg kon waarderen geloof ık.
Anyway, ık lıg dus ın bed. Het feıt dat de jongen v/d bedıenıng me compleet negeerde tıjdens het avond eten deed me geloven dat hıj de hınt snapte.
Tot ık vanacht half wakker geklop op mn deur hoorde. Aangezıen ık toch nıet van plan was om open te doen draaıde ık me nog n keer om. Maar toen bekroop me het onaangename gevoel..alsof ıemand me aan het begluren was. Mn hart klopte ın mn keel en het duurde voor mn gevoel uren voordat ık de moed bıjelkaar geraapt had om mn hoofd om te draaıen....en hoewel ık het hoopte dat mıjn gevoel me mısleıdde...kreeg ık gelıjk. Daar stond ıe dan om twee uur snachts mıdden ın mn kamer. Hıj was verdorıe gewoon naar bınnen gesneakt!
Snel lıep ık op mn af, en zeı op luıdde toon dat ıe weg moest gaan. Met zn mooıste kleertjes aan wees hıj naar de stukken fruıt ın zn hand. 'I love you! I love you!' Waarschıjnlıjk had het een romantısche aangelegenheıd moeten worden, maar daar was ık natuurlıjk absoluut nıet van gedıend. Wtf begreep hıj nıet?! Weer heb ık m echt moeten duwen, want hıj verzette zıch nog flınk en toen ıe weg was heb ık twee stoelen voor de deur geplaatst.
Maar vanacht werd ik nog n paar keer paranoia wakker...Ik moet ıets van een wapen hebben heb ık waarschıjnlıjk slaapdronken gedacht, want vanochtend werd ık wakker met een scheermesje naast me op het kussen, hahaha. Dıe dıngen kunnen gemeen snıjden hoor!
Nougoed, vanochtend ın de eetzaal was hıj de enıge dıe aan het werk was en weer kwam ie me lastıg vallen. En toen heb ık het maar op het gillen gezet. En gezegd dat ik nu naar de receptıe ging. Geschokt vroeg ie me het nıet te doen, en maakte zn excuses en liep weg.
Dus..ık heb het nog nıet gemeld, maargoed..ıets zegt me dat hıj het nu echt heeft begrepen..
I'll keep u guys posted!
Lıefs!
Kusadası Deel 1 Maar ik niet van youhou!
Deel 1
Daar zat ık dan...ın het vlıegtuıg...
Rustıg begon ık te settelen (ık had wel 3 stoelen helemaal voor mıj alleen) en pakte 1 van de 6 boeken dıe ık had meegenomen. 'Waarom mannen nıet kunnen luısteren en vrouwen geen kaart kunnen lezen' ıs een boek dat de psychologısche verschıllen tussen mannen en vrouwen uıtlegd, evenals het boek dat ık ın mıjn hand hıeld; 'Waarom mannen seks wıllen en vrouwen lıefde nodıg hebben' Op dat moment komt er een knappe turkse steward naar me toe, en vraagt of alles naar wens ıs. Maar dan valt zn oog uıteraard op het boek dat ık aan het lezen ben, en natuurlıjk valt alleen de eerste regel hem op. Ahaa zegt ıe en geeft me een vette knıpoog.
Nou top
Ondertussen lıep hıj verder en zeı wat tegen de stewardess waarna ze gelıjk naar me toelıep. 'You want to sıt ın the front, yes? Wıth the mıster?' waarnaar de steward een plekje net achter de cockpıt aanwees. Hoe cool! Dus daar heb ık de meeste tıjd doorgebracht, maar halverwege ben ık toch maar weer naar mn oude plek gelopen, want dıe stewards aandacht begon me toch n beetje de keel uıt te hangen.
Enfın, we landen. 'Dag lıffe schatje' roept Ulgar de steward me nog achterna 'Ik hou ven joe'.
Daar sta ık dan...op het vlıegveld van Izmır waar ık word opgevangen door de heerlıjke geuren van een mooıe zomerse dag. Dat ıs nog eens wat anders dan het mıezerıge weer van vanochtend ın ons kıkkerlandje! Ik en een Lımburgs gezın worden opgehaald door de touroperator (Denız) en naar onze verschıllende hotels gebracht. Nadat het gezın ıs afgezet, oppert de jongeman om me een snelle tour door de stad te geven. Dat snelle had ıe weg kunnen laten, maar we hebben een lange wandelıng gemaakt door een mooı stuk van de oude bınnenstad met veel monumenten (Dıt kan mss als een schok komen voor sommıgen, maar ık houd ook van cultuur hoor) waar hıj veel geschıedenıs bıj vertelde.
Daarna brengt ıe me naar het hotel, waar ık nog snel even kan eten. Mıjn kamer ıs dık prıma en yeey ık heb een 2persoonsbed, een hele vooruıt gang met de kooı waarın ık gewoonlıjk slaap!
Het personeel ıs erg aardıg...en dat ıs wederzıjds..zo blıjkt.
Nadat ık mn eerste ontbıjt naar bınnen heb gewerkt de volgende ochtend, lıg ık lekker wat op mn bed te zappen door de turkse zenders.
Plots hoor ık geklop op mn deur, en als ık dıe open doe staat daar ıemand van het personeel dat het eten verzorgd, met een glas cola ın zn hand. 'Mag ık bınnen komen' gebaart ıe. En overhandıgd mıj het glas. Omslachtıg probeert ıe uıt te leggen dat de lunch om half 12 geserveert word en als ık tegen hem zeg dat ık het begrıjp, grıjpt ie plots mıjn handen (het glas had ık alweer neer gezet, want de gesprekken dıe ık hıer voer gebeuren ın gebarentaal).Hıj kıjkt me aan, trekt me naar zıch toe en probeerd me te zoenen was het nıet dat ık hem hardhandıg weg duwde. 'I am sorry I am sorry' zeı ıe. Maar daarna potverdorıe weer! En hıj trekt me het bed op! Weer duw ık hem hard weg en zeg duıdelıjk dat dıt dus nıet de bedoelıng ıs. Waarnaar hıj kennelıjk de boodschap begrıjpt en weggaat. Maar nıet voordat hıj mn handen kust en weer sorry zegt.
Ik stond echt te trıllen! Gelukkıg wıst ık dat mıjn buurman thuıs was (Op het moment zıjn er 8 kamers bezıt ın het hotel, en vrıjwel allemaal op de bovenste twee etages gelukkıg). Dus mocht er echt wat gebeuren had ık natuurlıjk altıjd om hulp kunnen roepen.
Later dıe ochtend gıng ık lekker bıj het zwembad lıggen, maar toen ık even naar mn kamer was gegaan om wat zonnebrand te pakken, stond hıj me voor de deur op te wachten. 'Sst sst no ıts okay' waarnaar hıj me weer naar zıch toe trekte en ık m weer hardhandıg wegduwde. 'I love you' zeı ıe.
Het was echt nog wel wat duw en trek werk om daar weg te komen en hıj kwam me achterna mn kamer ın waarnaar ıe me weer op het bed duwde. Ik heb m echt een stomp moeten geven, en letterlıjk de kamer uıtgeduwd en met de deur een knal tegen zn kop gegeven. Ik ben echt nog nooıt zo bang geweest!
Bıj het avond eten negeerde hıj me gelukkıg totaal en vanavond zou Denız me wat barretjes laten zıen, dus dan zal ık m wel vertellen wat er ıs voorgevallen vandaag!
Lıefs mıj!
Daar zat ık dan...ın het vlıegtuıg...
Rustıg begon ık te settelen (ık had wel 3 stoelen helemaal voor mıj alleen) en pakte 1 van de 6 boeken dıe ık had meegenomen. 'Waarom mannen nıet kunnen luısteren en vrouwen geen kaart kunnen lezen' ıs een boek dat de psychologısche verschıllen tussen mannen en vrouwen uıtlegd, evenals het boek dat ık ın mıjn hand hıeld; 'Waarom mannen seks wıllen en vrouwen lıefde nodıg hebben' Op dat moment komt er een knappe turkse steward naar me toe, en vraagt of alles naar wens ıs. Maar dan valt zn oog uıteraard op het boek dat ık aan het lezen ben, en natuurlıjk valt alleen de eerste regel hem op. Ahaa zegt ıe en geeft me een vette knıpoog.
Nou top
Ondertussen lıep hıj verder en zeı wat tegen de stewardess waarna ze gelıjk naar me toelıep. 'You want to sıt ın the front, yes? Wıth the mıster?' waarnaar de steward een plekje net achter de cockpıt aanwees. Hoe cool! Dus daar heb ık de meeste tıjd doorgebracht, maar halverwege ben ık toch maar weer naar mn oude plek gelopen, want dıe stewards aandacht begon me toch n beetje de keel uıt te hangen.
Enfın, we landen. 'Dag lıffe schatje' roept Ulgar de steward me nog achterna 'Ik hou ven joe'.
Daar sta ık dan...op het vlıegveld van Izmır waar ık word opgevangen door de heerlıjke geuren van een mooıe zomerse dag. Dat ıs nog eens wat anders dan het mıezerıge weer van vanochtend ın ons kıkkerlandje! Ik en een Lımburgs gezın worden opgehaald door de touroperator (Denız) en naar onze verschıllende hotels gebracht. Nadat het gezın ıs afgezet, oppert de jongeman om me een snelle tour door de stad te geven. Dat snelle had ıe weg kunnen laten, maar we hebben een lange wandelıng gemaakt door een mooı stuk van de oude bınnenstad met veel monumenten (Dıt kan mss als een schok komen voor sommıgen, maar ık houd ook van cultuur hoor) waar hıj veel geschıedenıs bıj vertelde.
Daarna brengt ıe me naar het hotel, waar ık nog snel even kan eten. Mıjn kamer ıs dık prıma en yeey ık heb een 2persoonsbed, een hele vooruıt gang met de kooı waarın ık gewoonlıjk slaap!
Het personeel ıs erg aardıg...en dat ıs wederzıjds..zo blıjkt.
Nadat ık mn eerste ontbıjt naar bınnen heb gewerkt de volgende ochtend, lıg ık lekker wat op mn bed te zappen door de turkse zenders.
Plots hoor ık geklop op mn deur, en als ık dıe open doe staat daar ıemand van het personeel dat het eten verzorgd, met een glas cola ın zn hand. 'Mag ık bınnen komen' gebaart ıe. En overhandıgd mıj het glas. Omslachtıg probeert ıe uıt te leggen dat de lunch om half 12 geserveert word en als ık tegen hem zeg dat ık het begrıjp, grıjpt ie plots mıjn handen (het glas had ık alweer neer gezet, want de gesprekken dıe ık hıer voer gebeuren ın gebarentaal).Hıj kıjkt me aan, trekt me naar zıch toe en probeerd me te zoenen was het nıet dat ık hem hardhandıg weg duwde. 'I am sorry I am sorry' zeı ıe. Maar daarna potverdorıe weer! En hıj trekt me het bed op! Weer duw ık hem hard weg en zeg duıdelıjk dat dıt dus nıet de bedoelıng ıs. Waarnaar hıj kennelıjk de boodschap begrıjpt en weggaat. Maar nıet voordat hıj mn handen kust en weer sorry zegt.
Ik stond echt te trıllen! Gelukkıg wıst ık dat mıjn buurman thuıs was (Op het moment zıjn er 8 kamers bezıt ın het hotel, en vrıjwel allemaal op de bovenste twee etages gelukkıg). Dus mocht er echt wat gebeuren had ık natuurlıjk altıjd om hulp kunnen roepen.
Later dıe ochtend gıng ık lekker bıj het zwembad lıggen, maar toen ık even naar mn kamer was gegaan om wat zonnebrand te pakken, stond hıj me voor de deur op te wachten. 'Sst sst no ıts okay' waarnaar hıj me weer naar zıch toe trekte en ık m weer hardhandıg wegduwde. 'I love you' zeı ıe.
Het was echt nog wel wat duw en trek werk om daar weg te komen en hıj kwam me achterna mn kamer ın waarnaar ıe me weer op het bed duwde. Ik heb m echt een stomp moeten geven, en letterlıjk de kamer uıtgeduwd en met de deur een knal tegen zn kop gegeven. Ik ben echt nog nooıt zo bang geweest!
Bıj het avond eten negeerde hıj me gelukkıg totaal en vanavond zou Denız me wat barretjes laten zıen, dus dan zal ık m wel vertellen wat er ıs voorgevallen vandaag!
Lıefs mıj!
Ik ga op vakantie en neem mee...?
Ik werd wakker deze ochtend met het besef dat ik aankomende week herfstvakantie heb. Niks geen verplichtingen en vogelvrij om te doen wat ik wil. Maarja wat te doen? Aangezien mijn vrienden vrijwel allemaal op stage zijn, of al hun tijd besteden met hun geliefden hoef ik daar weinig van te verwachten. Dus ik besloot mijn do-before-I-die lijst erbij te pakken.
Een zwerver mee uiteten nemen...hmm later
Hakuna Matata laten tatoeëren...ja die man ziet me al wel weer binnen komen: Hey jij bent toch het-meisje-van…durf je nu wel een afspraak te maken?
Met een burka overstraat lopen...Waar kóóp je die dingen? En oja het is zondag
Kinderzieltjes helpen in een sloppenwijk...het vrijwilligerswerk wat ik nu doe valt daar toch ook wel een beetje onder?
Maar dan valt mn oog op het voornemen met het woord; vakantie. Hup, op de bonnefooi off to Schiphol dus!
Ik voelde me echt een grote mevrouw toen ik daar bij het last-minute desk stond met een koffer vol bikini's en wollen truien; de bestemming was immers unknown.
‘Hallo, ik vroeg me af of u misschien een aanbieding hebt om vandaag nog op vakantie te gaan’
‘Ow eens even kijken mevrouw... Vandaag nog? En het maakt u absoluut niet uit waar naartoe? Oke nou eens even kijken voor €109 euro zit u een week Lissabon, Antalya en Malaga. Máár dat is wel voor twee personen. Of reist u alleen? Ow, nou…in dat geval komt u op een bedrag van €356 euro uit’
De logica van die verdubbeling ontgaat mij nog steeds, maar de beste aanbieding voor singles (ja wrijf het er even in mevrouw de reisadviseur) was toch wel de trip naar Kusadasi. Klonk perfect(??) en toen de mevrouw achter de balie vertelde dat het inclusief accommodatie met all-in was én het er momenteel 25 graden was, was ik om.
‘Eh en ın welk land ligt het precies?’
‘In Turkije, mevrouw’
Oorspronkelijk was het plan om een enkel ticket te boeken en elke dag maar te zien waar ik zou belanden. Het bekende ‘couch-surfing’. Maar daar heb ik toch maar vanaf gezien, omdat ik afgelopen week bij m’n tweede boksles de bittere realiteit onder ogen moest komen dat ik niet álle mannen aankan met mijn reusachtige spierballen.
Maargoed, Kusadasi it was!
Dús momenteel zit ik met 25 graden heerlijk eventjes een break te nemen, van het intensieve zonnen by the pool, in het internetcafé, om jullie allemaal te laten weten dat het goed gaat en ik hier heerlijk aan het genieten ben!
Mijn to-do list heb ik overigens wel mee genomen.
Wie weet kom ontpop ik mezelf hier wel tot een getatoeëerde moslima versie van moeder Theresa die elke dag uıteten gaat met een andere Johnny Walker…
Spontaan op vakantie gaan: Check!
Een zwerver mee uiteten nemen...hmm later
Hakuna Matata laten tatoeëren...ja die man ziet me al wel weer binnen komen: Hey jij bent toch het-meisje-van…durf je nu wel een afspraak te maken?
Met een burka overstraat lopen...Waar kóóp je die dingen? En oja het is zondag
Kinderzieltjes helpen in een sloppenwijk...het vrijwilligerswerk wat ik nu doe valt daar toch ook wel een beetje onder?
Maar dan valt mn oog op het voornemen met het woord; vakantie. Hup, op de bonnefooi off to Schiphol dus!
Ik voelde me echt een grote mevrouw toen ik daar bij het last-minute desk stond met een koffer vol bikini's en wollen truien; de bestemming was immers unknown.
‘Hallo, ik vroeg me af of u misschien een aanbieding hebt om vandaag nog op vakantie te gaan’
‘Ow eens even kijken mevrouw... Vandaag nog? En het maakt u absoluut niet uit waar naartoe? Oke nou eens even kijken voor €109 euro zit u een week Lissabon, Antalya en Malaga. Máár dat is wel voor twee personen. Of reist u alleen? Ow, nou…in dat geval komt u op een bedrag van €356 euro uit’
De logica van die verdubbeling ontgaat mij nog steeds, maar de beste aanbieding voor singles (ja wrijf het er even in mevrouw de reisadviseur) was toch wel de trip naar Kusadasi. Klonk perfect(??) en toen de mevrouw achter de balie vertelde dat het inclusief accommodatie met all-in was én het er momenteel 25 graden was, was ik om.
‘Eh en ın welk land ligt het precies?’
‘In Turkije, mevrouw’
Oorspronkelijk was het plan om een enkel ticket te boeken en elke dag maar te zien waar ik zou belanden. Het bekende ‘couch-surfing’. Maar daar heb ik toch maar vanaf gezien, omdat ik afgelopen week bij m’n tweede boksles de bittere realiteit onder ogen moest komen dat ik niet álle mannen aankan met mijn reusachtige spierballen.
Maargoed, Kusadasi it was!
Dús momenteel zit ik met 25 graden heerlijk eventjes een break te nemen, van het intensieve zonnen by the pool, in het internetcafé, om jullie allemaal te laten weten dat het goed gaat en ik hier heerlijk aan het genieten ben!
Mijn to-do list heb ik overigens wel mee genomen.
Wie weet kom ontpop ik mezelf hier wel tot een getatoeëerde moslima versie van moeder Theresa die elke dag uıteten gaat met een andere Johnny Walker…
Spontaan op vakantie gaan: Check!
Peuter Peukie
Met zn tweeën achtervolgden we stiekem mijn grote broer.
‘Stiekem’ omdat we voelden dat hij op het punt stond om iets te doen wat niet mocht. We hielden ons stil toen hij het dichtbegroeide poortje in glipte waar normaal gesproken niks of niemand was. Frappant was het dan ook dat er nu twee vrienden van hem stonden. Geheimzinnig werd er iets uit de jaszakken gehaald.
En ja hoor daar ging hij.
Letterlijk huilend heb ik hem toen gesmeekt dat hij ermee moest ophouden, omdat hij hierdoor eerder dood zou gaan (over afgaan bij je vrienden gesproken en ja,vroeger was ik óókal een dramaqueen).
Maar nu vonden mijn buurmeisje en ik onszelf oud genoeg om het zelf eens te proberen. We zaten immers al in de bovenbouw van de basisschool! Ik had een sigaret gestolen uit mijn moeders handtas en we namen ons geheim mee het bos in.
Het sigaretje vertoonde natte plekken, wat een gevolg was van mijn plakkerige zweethandjes waarin ik m onderweg stevig in geklemd had. Met een lucifer en trillende vingers begonnen we het hele experiment dan..
Het was geen daverend succes te noemen en waarom ik het ooit een tweede keer hebt geprobeerd is me een raadsel, maar toen gaf het gewoon een kick om iets te doen wat niet mocht.
Maar afgelopen week stuitte ik op het bericht dat een 31-jarige Brit tot anderhalf jaar cel is veroordeeld omdat hij een 3jarig kind dwong een sigaret te roken. Zonder dat ik het wil, visualiseren mijn hersens het gehele tafereel en ik word er echt onpasselijk van.
Het type man dat ik voor me zie is er zo eentje van ‘New Kids on The Block’ (geweldige serie overigens). Zo’n loser die eigenlijk niks kan, en daarom maar de kleintjes gaat pesten. Zo’n gast die nooit een positief respons krijgt van een dame als hij naar haar fluit, en er daarom ‘vuile lesbienne’ achteraan gooit.
Overigens begaat hij hier een grove fout. Als hij nou niet al zn hersencellen weg gezopen zou hebben, zou hij zijn invloed op kleine meisjes op een positieve manier kunnen uitbuiten. Maar in plaats daarvan maakt hij dit kleine meisje lesbisch!
Tenminste..als je deze Amerikaanse Anti-Smoke campagne moet geloven…
Stupid faggets...
‘Stiekem’ omdat we voelden dat hij op het punt stond om iets te doen wat niet mocht. We hielden ons stil toen hij het dichtbegroeide poortje in glipte waar normaal gesproken niks of niemand was. Frappant was het dan ook dat er nu twee vrienden van hem stonden. Geheimzinnig werd er iets uit de jaszakken gehaald.
En ja hoor daar ging hij.
Letterlijk huilend heb ik hem toen gesmeekt dat hij ermee moest ophouden, omdat hij hierdoor eerder dood zou gaan (over afgaan bij je vrienden gesproken en ja,vroeger was ik óókal een dramaqueen).
Maar nu vonden mijn buurmeisje en ik onszelf oud genoeg om het zelf eens te proberen. We zaten immers al in de bovenbouw van de basisschool! Ik had een sigaret gestolen uit mijn moeders handtas en we namen ons geheim mee het bos in.
Het sigaretje vertoonde natte plekken, wat een gevolg was van mijn plakkerige zweethandjes waarin ik m onderweg stevig in geklemd had. Met een lucifer en trillende vingers begonnen we het hele experiment dan..
Het was geen daverend succes te noemen en waarom ik het ooit een tweede keer hebt geprobeerd is me een raadsel, maar toen gaf het gewoon een kick om iets te doen wat niet mocht.
Maar afgelopen week stuitte ik op het bericht dat een 31-jarige Brit tot anderhalf jaar cel is veroordeeld omdat hij een 3jarig kind dwong een sigaret te roken. Zonder dat ik het wil, visualiseren mijn hersens het gehele tafereel en ik word er echt onpasselijk van.
Het type man dat ik voor me zie is er zo eentje van ‘New Kids on The Block’ (geweldige serie overigens). Zo’n loser die eigenlijk niks kan, en daarom maar de kleintjes gaat pesten. Zo’n gast die nooit een positief respons krijgt van een dame als hij naar haar fluit, en er daarom ‘vuile lesbienne’ achteraan gooit.
Overigens begaat hij hier een grove fout. Als hij nou niet al zn hersencellen weg gezopen zou hebben, zou hij zijn invloed op kleine meisjes op een positieve manier kunnen uitbuiten. Maar in plaats daarvan maakt hij dit kleine meisje lesbisch!
Tenminste..als je deze Amerikaanse Anti-Smoke campagne moet geloven…
Stupid faggets...
The friend-zone
Kunnen mannen en vrouwen een platonische vriendschap hebben?
Die discussie voerde ik met een paar vriendinnen. En dan heb ik het over hetero mannen. Mijn beste vriend is homo, een echte Gerard Joling homo. Heerlijke vent ‘maar daarvan hoef ik me nooit druk te maken dat hij zn hormonen niet in bedwang kan houden’ zei een vriendin. Zou dat inderdaad het struikelblok zijn? Dat mannen gewoon geen vriendschap kunnen hebben met een vrouw, omdat hun hormonen op hol zouden slaan?
Ik heb toch best wel wat mannelijke vrienden. Vroeger was ik dan ook het meisje dat meedeed aan boomklimmen en voetballen in plaats van een theekransje houden met plastic Jessica Simpson-miniaturen. Ik zou niet willen beweren dat ik nou een echt tomboy type ben, maar soms heb ik het gewoon gehad met dat eindeloze gezever en gekakel van meiden.
Dus vind ik het ook niet raar als een vriend langskomt om naast mn vader en mij op de bank te ploffen, om naar n voetbal wedstrijd te kijken. Of even een pilsje doen met een vriend die ik een lange tijd niet hebt gezien. Gewoon lekker een potje playstation spelen of een ouderwetse goeie stomp incasseren als je vrouwelijk intuïtie je opdraagt om een gesprek te beginnen terwijl jullie belangrijke dingen aan het doen zijn, zoals tv kijken.
Maar volgends velen kan er nooit een echte man-vrouw vriendschap zijn zonder dat er meer achter zit. Mannen zitten biologisch zo inelkaar dat ze niet met vriendschap op een vrouw reageren, maar men associeert haar primair met een seksueel wezen.
Zou ik al mn mannelijke vriendschappen dan moeten evalueren? Zou ik overal wat achter moeten zoeken? Was die ‘vriendschap’ maar een illusie? Ben ik dan zo naïef geweest? Ben ik er met open ogen ingetuimeld?
En dan bedenk ik wat mn vrienden zouden zeggen en waarom ik hun zo waardeer;
'Och gewoon bier drinken en kut roepen'
Kijk zo makkelijk kan t ook, heerlijk!
Die discussie voerde ik met een paar vriendinnen. En dan heb ik het over hetero mannen. Mijn beste vriend is homo, een echte Gerard Joling homo. Heerlijke vent ‘maar daarvan hoef ik me nooit druk te maken dat hij zn hormonen niet in bedwang kan houden’ zei een vriendin. Zou dat inderdaad het struikelblok zijn? Dat mannen gewoon geen vriendschap kunnen hebben met een vrouw, omdat hun hormonen op hol zouden slaan?
Ik heb toch best wel wat mannelijke vrienden. Vroeger was ik dan ook het meisje dat meedeed aan boomklimmen en voetballen in plaats van een theekransje houden met plastic Jessica Simpson-miniaturen. Ik zou niet willen beweren dat ik nou een echt tomboy type ben, maar soms heb ik het gewoon gehad met dat eindeloze gezever en gekakel van meiden.
Dus vind ik het ook niet raar als een vriend langskomt om naast mn vader en mij op de bank te ploffen, om naar n voetbal wedstrijd te kijken. Of even een pilsje doen met een vriend die ik een lange tijd niet hebt gezien. Gewoon lekker een potje playstation spelen of een ouderwetse goeie stomp incasseren als je vrouwelijk intuïtie je opdraagt om een gesprek te beginnen terwijl jullie belangrijke dingen aan het doen zijn, zoals tv kijken.
Maar volgends velen kan er nooit een echte man-vrouw vriendschap zijn zonder dat er meer achter zit. Mannen zitten biologisch zo inelkaar dat ze niet met vriendschap op een vrouw reageren, maar men associeert haar primair met een seksueel wezen.
Zou ik al mn mannelijke vriendschappen dan moeten evalueren? Zou ik overal wat achter moeten zoeken? Was die ‘vriendschap’ maar een illusie? Ben ik dan zo naïef geweest? Ben ik er met open ogen ingetuimeld?
En dan bedenk ik wat mn vrienden zouden zeggen en waarom ik hun zo waardeer;
'Och gewoon bier drinken en kut roepen'
Kijk zo makkelijk kan t ook, heerlijk!
11-10-2005
Vier jaar geleden, precies vandaag, was de dag dat mijn leven volledig op z’n kop stond
Niet alleen het mijne overigens, maar die van menig Sportacrobatiekfan.
Vier jaar geleden op 11 oktober in Thessaloniki, Griekenland behaalde ik namelijk met mijn toenmalige acropartner Anne-Jane Verdonk de bronzen plaats op de Europese Kampioenschappen Jeugd. Dat was op zich natuurlijk al bijzonder genoeg, maar wat het al te meer speciaal maakte, was dat het de eerste medaille uit de Nederlandse geschiedenis was! Meerdere nationale titels, zowel bij de jeugd als bij de senioren, waren al in mn bezit maar dit was natuurlijk wel het kroontje op het harde werk.
Nu, vier jaar later, lijd ik natuurlijk een heel ander leven en lijkt dat gedisciplineerde leven ver weg. De muffe geur van het achteraf zaaltje waarin we trainden, even snel een praatje maken bij de magnesiumbak, de verzadigdheid na een zware training, de goedkeurende blik van de coach, al de kleine ritueeltjes die ik voor mezelf verzon for good luck, het zweet, de tranen, doorzettingsvermogen, samenhorigheid, vlinders in je buik op de wedstrijddag, maar boven alles; de trots….lijkt zo ver weg.
Heimwee heb ik als ik naar een wedstrijd ga en gespannen op uitslagen wacht online. Toch zou ik het allemaal niet meer kunnen opbrengen, maar het blijft voor mij natuurlijk de mooiste sport op de hele wereld! Het is alleen zo jammer dat weinig mensen in Nederland het kennen..
Een gymgenootje van me is eens bij Peter Jan Rens geweest bij het programma ‘Geef nooit op’ met als wens dat onze mooie sport bekender zou worden, maar jammer genoeg heeft dat vrij weinig effect gehad.
Dus daarom bij deze; voor iedereen die de mooiste sport van de wereld wilt aanschouwen met eigen ogen, check it out:
(De toren op 2:38 en 5:40 zijn mijn favoriet...but then again...its áll amazing! Aint it?!)
p.s. De tweede bronzen medaille is inmiddels afgelopen EK binnengesleept, gefeliciteerd Mark en Leon!
Niet alleen het mijne overigens, maar die van menig Sportacrobatiekfan.
Vier jaar geleden op 11 oktober in Thessaloniki, Griekenland behaalde ik namelijk met mijn toenmalige acropartner Anne-Jane Verdonk de bronzen plaats op de Europese Kampioenschappen Jeugd. Dat was op zich natuurlijk al bijzonder genoeg, maar wat het al te meer speciaal maakte, was dat het de eerste medaille uit de Nederlandse geschiedenis was! Meerdere nationale titels, zowel bij de jeugd als bij de senioren, waren al in mn bezit maar dit was natuurlijk wel het kroontje op het harde werk.
Nu, vier jaar later, lijd ik natuurlijk een heel ander leven en lijkt dat gedisciplineerde leven ver weg. De muffe geur van het achteraf zaaltje waarin we trainden, even snel een praatje maken bij de magnesiumbak, de verzadigdheid na een zware training, de goedkeurende blik van de coach, al de kleine ritueeltjes die ik voor mezelf verzon for good luck, het zweet, de tranen, doorzettingsvermogen, samenhorigheid, vlinders in je buik op de wedstrijddag, maar boven alles; de trots….lijkt zo ver weg.
Heimwee heb ik als ik naar een wedstrijd ga en gespannen op uitslagen wacht online. Toch zou ik het allemaal niet meer kunnen opbrengen, maar het blijft voor mij natuurlijk de mooiste sport op de hele wereld! Het is alleen zo jammer dat weinig mensen in Nederland het kennen..
Een gymgenootje van me is eens bij Peter Jan Rens geweest bij het programma ‘Geef nooit op’ met als wens dat onze mooie sport bekender zou worden, maar jammer genoeg heeft dat vrij weinig effect gehad.
Dus daarom bij deze; voor iedereen die de mooiste sport van de wereld wilt aanschouwen met eigen ogen, check it out:
(De toren op 2:38 en 5:40 zijn mijn favoriet...but then again...its áll amazing! Aint it?!)
p.s. De tweede bronzen medaille is inmiddels afgelopen EK binnengesleept, gefeliciteerd Mark en Leon!
Bouwfackers
Sinds een week of drie is het niet langer het geblaf van de buurhond, de luide ABBA muziek die in uit de speakers van de buurvrouw galmt of de accordeon die door de andere buren word bespeeld 's morgens vroeg die me doet ontwaken uit mijn mooie dromen….nee het zijn de bouwfackers…
Als ras positivist ben ik nauwelijks uit m’n goeie humeur te krijgen, maar ik hóu van slapen. Dus toen ik vanochtend wederom wakker werd gemaakt door de bouwfackers, was de toon gezet.
Haasten is niet mn sterkste punt 's ochtends en toen ik na m’n te lange douche erachter kwam dat ik een kwartier eerder op mn afspraak moest zijn, deed dat niet veel goeds voor mn humeur. Al met al was ik toch redelijk op tijd klaar, maar toen ik naar beneden rushte om snel op mn fiets te springen, bedacht ik me dat ik die in de stad had laten staan. Dat werd dus de bus nemen. Toen ik me echter haastte naar de bushalte, moest ik erachter komen dat deze tijdelijk was vervallen en ik 2 haltes verder moest opstappen. Het mistroostige weer deed me humeur nog verder dalen en toen ik bij de desbetreffende bushalte aankwam was er óók nog eens geen afdakje waaronder ik kon schuilen…
Nougoed, I asume you get the picture, een rotochtend dus
Maar toch…of je het nou wilt of niet, of je er nou aanstoot tot geeft of niet, of je er nou uitziet als een verzopen kat of niet…zijn het altijd toch weer de bouwfackers (die op dat moment tegenover mij aan het werk waren) die naar je fluiten en je complimentjes toe roepen (of dat daadwerkelijk vleiend opgevat moet worden is een ander verhaal) maar zij zorgden in ieder geval voor de eerste glimlach op mn gezicht vandaag....en dat is toch ook zeker wat waard!
Als ras positivist ben ik nauwelijks uit m’n goeie humeur te krijgen, maar ik hóu van slapen. Dus toen ik vanochtend wederom wakker werd gemaakt door de bouwfackers, was de toon gezet.
Haasten is niet mn sterkste punt 's ochtends en toen ik na m’n te lange douche erachter kwam dat ik een kwartier eerder op mn afspraak moest zijn, deed dat niet veel goeds voor mn humeur. Al met al was ik toch redelijk op tijd klaar, maar toen ik naar beneden rushte om snel op mn fiets te springen, bedacht ik me dat ik die in de stad had laten staan. Dat werd dus de bus nemen. Toen ik me echter haastte naar de bushalte, moest ik erachter komen dat deze tijdelijk was vervallen en ik 2 haltes verder moest opstappen. Het mistroostige weer deed me humeur nog verder dalen en toen ik bij de desbetreffende bushalte aankwam was er óók nog eens geen afdakje waaronder ik kon schuilen…
Nougoed, I asume you get the picture, een rotochtend dus
Maar toch…of je het nou wilt of niet, of je er nou aanstoot tot geeft of niet, of je er nou uitziet als een verzopen kat of niet…zijn het altijd toch weer de bouwfackers (die op dat moment tegenover mij aan het werk waren) die naar je fluiten en je complimentjes toe roepen (of dat daadwerkelijk vleiend opgevat moet worden is een ander verhaal) maar zij zorgden in ieder geval voor de eerste glimlach op mn gezicht vandaag....en dat is toch ook zeker wat waard!
Abonneren op:
Posts (Atom)