Zo gauw als ik uit de trein stap in Zwolle, voel ik me weer vrouwelijk op mn mooie stiletto’s. En het belangrijkste; ik kijk weer gewoon tegen een achterhoofd of rug aan zoals het hoort.
Maar ik + pumps in Breda, no way. Ten eerste is Breda één van de hak-onvriendelijkste steden van Nederland met al z’n kinderkopjes. Zomers op het terras is het echt een genot om naar alle op hakken-lopende dames te kijken die om de drie meter met hun schoen vast komen ze zitten.
Maar de belangrijkste reden dat mijn geliefde schoeisels het (lantaarn)licht nauwelijks aanschouwen is toch wel dat ik me mét hakken de Burgemeesteres van Madurodam voel. Want Nederlanders het langste volk op aarde? Daar is in het zuiden des lands in ieder geval niets van te merken. Ik heb me nooit lang gevoeld met mn 1,76. Redelijk gemiddelde lengte dacht ik altijd en zelfs met een decimeter hak erbij voelde ik me nog geen giant. Maar in het zuiden krijgen mijn toekomstige melkproducenten, als ik pumps aan heb, in de kroeg kopjes van vrijwel elk langslopend persoon. Eerst dacht ik het mezelf in te beelden, maar na wat research is gebleken dat er tussen de gemiddelde manspersoon in bovenste drie provincies in Nederland en de onderste twee maar liefst 8cm verschil zit!
Mijn mooie pumps staan dus veelal ongedurig in de kast te wachten. Maar vandaag mocht ik mijn maagdelijke liefjes toch echt met een goede reden uit de kast trekken; het sneeuwt, vriest en ijzelt namelijk. En hoe kan ik in deze gladde tijden nou beter vooruit komen dan met mn mooie pikhouweel-muiltjes?!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten