Vorige week zat ik in de intercity van Amsterdam naar Breda en tegenover mij zaten twee typische studenten rustig de krant te lezen. Bij station Delft kwam er een man naast me zitten waar ik gelijk de kriebels van kreeg. Zijn priemende ogen met zware zwarte wallen gaven me rillingen, en toen hij over me heen bukte om iets in de prullenbak te gooien, zag ik pas dat de tattoo in zn nek overliep naar zn gezicht. Toen de accu van mn Ipod het had begeven, besloot ik maar om zachtjes met de ‘muziek’ mee te neuriën, met de filosofie dat dat m ervan zou weerhouden een gesprek met me te starten.
Hij zei wat tegen de jongens tegenover me en ik zag ze ongemakkelijk lachen om zijn opmerking. Hij vertelde ze dat ie momenteel op verlof was en nu de bloemetjes eens goed buiten zou zetten. Hij had een lijst met telefoon nummers van vrouwen met wie hij dat zou kunnen doen, maar hij had helaas zelf geen telefoon en vroeg aan de jongens of hij die van hun even mocht lenen. Dat mocht, en terwijl hij de nummers intoetste vertelde hij in geuren en kleuren hoe hij het (of eigenlijk hun) zou aanpakken de komende dagen. Ook vertelde hij dat ie een vrouw en kind had, maar die waren in de wetenschap dat hij drie dagen later op verlof zou gaan, dus had hij nu alle tijd om andere grotjes te witten. Het liefst zou ik hem een misprijzende blik gekeurd hebben, maar dat durfde ik niet.
Tot mijn grote verbazing namen er 3 vrouwen de telefoon op en alle drie stemden ze ermee in om de komende dagen af te spreken…
Ik was echt geshokeerd! Natuurlijk weet ik niet waarvoor deze man vast zit, maar wat is het toch met vrouwen die op ‘foute’ mannen vallen?
Wordt vervolgd.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten