Hoe het ooit begonnen is weet ik niet meer.
En hoewel ik geloof dat iedereen het in zekere mate aan doet, al zijn het maar een paar woorden die duidelijk moeten verschaffen, hebben B. en ik het toch wel tot een whole new level gebracht.
Ik heb het over het ‘geheimtaal’ dat word gebruikt met uitgaan.
Velen van ons hebben een eigen woordje of uitspraak als er een knap persoon aankomt, of om duidelijk te maken aan vriendinnen dat ze de jongen waarmee ze aan het praten is niet zo ziet zitten. Ervaring heeft me geleerd dat een bepaalde groep mannen vaak vertellen aan naïeve studentes dat ze dolfijnentrainer zijn. Waarmee een ‘aaah wat lief’ reactie niet van de lucht is, en waar zijn kameraad dan vrolijk op inspeelt. En dat ‘sinds wanneer rook jij marlboro’ bij een bepaalde studentengroep betekend dat het meisje waarmee gepraat word mee naar huis gaat vannacht.
B. en ik hebben echter in de loop der tijd volwaardige fictieve personen gecreëerd. Zij is Nellie Daswohin en ik Leila Starkiosch. We komen uit Duivendrecht (Daafuhdregt), maar mochten er nou gasten uit Amsterdam in de buurt zijn, dan komen we uit Rotterdam of Den Haag waarnaar we onze overdreven platte accenten flawless bijstellen. En hebben we een Poolse vader, wat onze naam verklaart. Beiden hebben we dan ook het Poolse volkslied uit het hoofd geleerd (nee we hadden inderdaad geen leven) zodat we eventuele argwanende Poolse uitsmijters ook rond onze vingers konden winden (met succes).
Over het algemeen waren we alleen Nellie en Leila als we met vervelende dronkenaarden aan de praat kwamen, maar we begonnen het er steeds vaker in te gooien, waardoor we op school dan wel eens het probleem ondervonden om herkend te worden. 'Heee Leila!' of 'Húh…wat praat je anders?' Wat uiteraard zowel hilariteit als rode blosjes van schaamte op de wangen veroorzaakte.
Dit alles speelde zich voornamelijk in de eerste jaar van de studie af, want inmiddels zijn er altijd wel mensen ergens in een kroeg die we kennen en op die manier is het lastig om vol te houden dat je Leila heet, terwijl er iemand constant ‘he majo’ naar je roept.
Maar gisteravond was kwam onverwachts mijn alterego Leila naar boven.
Ik en een vriendin kwamen uit de kroeg en maakten aanstalten om naar huis te gaan, tot er een stel onbekende jongens uit het raam van hun appartementje schreeuwde of we zin hadden in een biertje. ‘Maar natuurlijk’ was ons respons. Één van de jongens kwam naar beneden om de deur open te doen en stelde zich voor. Uit automatisme stelde ik me voor als Leila. Waarnaar mn vriendin rolde met haar ogen alsof ze wou zeggen ‘Nee niet weer he’.
Dus bij deze wil ik me verontschuldigen voor iedereen die ik een andere identiteit heb voorgelogen,
Maar kom op, ik een Ajax hooligan on the f-side, dat gelóóf je toch niet ?!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten