Bouwfackers

Sinds een week of drie is het niet langer het geblaf van de buurhond, de luide ABBA muziek die in uit de speakers van de buurvrouw galmt of de accordeon die door de andere buren word bespeeld 's morgens vroeg die me doet ontwaken uit mijn mooie dromen….nee het zijn de bouwfackers…

Als ras positivist ben ik nauwelijks uit m’n goeie humeur te krijgen, maar ik hóu van slapen. Dus toen ik vanochtend wederom wakker werd gemaakt door de bouwfackers, was de toon gezet.

Haasten is niet mn sterkste punt 's ochtends en toen ik na m’n te lange douche erachter kwam dat ik een kwartier eerder op mn afspraak moest zijn, deed dat niet veel goeds voor mn humeur. Al met al was ik toch redelijk op tijd klaar, maar toen ik naar beneden rushte om snel op mn fiets te springen, bedacht ik me dat ik die in de stad had laten staan. Dat werd dus de bus nemen. Toen ik me echter haastte naar de bushalte, moest ik erachter komen dat deze tijdelijk was vervallen en ik 2 haltes verder moest opstappen. Het mistroostige weer deed me humeur nog verder dalen en toen ik bij de desbetreffende bushalte aankwam was er óók nog eens geen afdakje waaronder ik kon schuilen…

Nougoed, I asume you get the picture, een rotochtend dus

Maar toch…of je het nou wilt of niet, of je er nou aanstoot tot geeft of niet, of je er nou uitziet als een verzopen kat of niet…zijn het altijd toch weer de bouwfackers (die op dat moment tegenover mij aan het werk waren) die naar je fluiten en je complimentjes toe roepen (of dat daadwerkelijk vleiend opgevat moet worden is een ander verhaal) maar zij zorgden in ieder geval voor de eerste glimlach op mn gezicht vandaag....en dat is toch ook zeker wat waard!