Ooit ben ik eens op een naaktstrand terecht gekomen.
Een vriendin en haar moeder gingen naar het strand (Oké oke naar een plas, in Zwolle is er geen zee) en vroegen me mee. Uiteraard was ik enthousiast tot het moment dat ik het doorhad dat we op het naaktstrand gingen liggen. Het was even slikken om haar moeder naakt te zien, laat staan de 50 andere op het strand. De eerste tien minuten waren de rode blosjes op mn wangen niet weg te krijgen en ik dwong mezelf de moeder recht in de ogen aan te kijken als ze iets vroeg, bang dat ze zou denken dat ik haar lichaamsdelen uitcheckte (waar ik uiteraard niet aan kon ontkomen…op dat soort moment lijden de ogen een geheel eigen leven) En hoewel naakt went is het toch niet aan mij besteed, mij zul je niet topless op het strand tegen komen.
Ik zou mezelf dus absoluut niet omschrijven als naturist maar menig tijd spendeer ik toch wel naakt voor mn raam. Waarom? Nee niet omdat op de wallen alle kamers al waren verhuurd, maar gewoon omdat ik me nog niet heb aangekleed heb na het douchen, mn badjas dan half open hangt en ik zingend door mn kamertje aan het dartelen ben en ervan overtuigd ben dat niemand naar binnen kijkt. Ik heb eens geteld vanuit huizen ik bekeken kan worden en kwam op 12 huizen uit die in principe recht in mijn raam zouden kunnen kijken, maar ervan overtuigd dat niemand ooit zou doorhebben dat hun buurmeisje ontzettend loopt te tippelen, heb ik me daar altijd weinig van aangetrokken.
Tót ik gisteren wederom met een halfopen duster door mijn kamer liep, terwijl ik over de phone een gesprek met mn moeder voerde die vroeg of ik nog dingen wist voor mn verjaardag. Opeens had ik door dat vanuit de tuin van één van de buren wat werd geroepen en in een reflex bukte in onder het raam (wat er natuurlijk heel erg geestig uit moet hebben gezien, aangezien 1 kant van mn kamer zowat enkel bestaat uit raam en ik nergens naartoe zou kunnen zonder gezien te worden, mits op handen en voeten) Al kruipend bereikte ik dus mn kast, maar om die open te doen moest ik toch echt uit deze positie. Toen ik opstond hadden de 3 paar ogen die eerder naar binnen hadden gekeken gelukkig hun gesprek voortgezet en haastig kleedde ik me aan. Toen ik naar de buurtsuper liep passeerde er een jongen, en hoewel ik hem niet had herkend wist ik gelijk waar hij woonde (tenminste dat hoop ik maar)nadat hij triomfantelijk sprak: ga je volgende keer een showtje weggeven buuf?
Hoewel ik een vurig hoopte dat er een adequate reactie uit mn mond zou vloeien wist ik niks te bedenken en met de bekende rode blosjes op de wangen glimlachte ik de vraag van me af en bedacht ik dat nieuwe werkende luxaflexen vragen voor mijn verjaardag niet eens zo’n heel gek idee zou zijn…
Geen opmerkingen:
Een reactie posten